تفاوت در یادگیری موسیقی به صورت تجربی و فراگیری آن از طریق تحصیلات دانشگاهی

تفاوت در یادگیری موسیقی به صورت تجربی و فراگیری آن از طریق تحصیلات دانشگاهی

آموزش موسیقی حوزه وسیعی است که متدولوژی های مختلفی را در بر می گیرد که هر کدام رویکرد منحصر به فرد خود را برای آموزش و یادگیری دارند. دو روش رایج یادگیری موسیقی، یادگیری تجربی (یا غیررسمی) و آموزش رسمی دانشگاهی است. هر دو روش دارای ویژگی ها، مزایا و محدودیت های متمایزی هستند که به انواع مختلف یادگیرندگان و اهداف آموزشی پاسخ می دهد. این مقاله به بررسی عمیق این تفاوت ها می پردازد.

آموزش تجربی در موسیقی

تعریف و ساختار

یادگیری تجربی در موسیقی معمولاً رویکردی عملی و یادگیرنده محور را در بر می گیرد. اغلب در خارج از کلاس درس سنتی برگزار می شود و ممکن است شامل مطالعه خودگردان، کارگاه های عملی، جلسات جم و گروه های موسیقی اجتماعی باشد. این روش یادگیری برای خلاقیت، همکاری و تجربه دنیای واقعی ارزش قائل است و به افراد این امکان را می دهد که موسیقی را به شیوه ای ارگانیک و بدون برنامه درسی سفت و سخت کاوش کنند.

مشخصات

1. انعطاف پذیری: یکی از مزیت های اولیه یادگیری تجربی، انعطاف پذیری آن است. فراگیران می توانند بدون برنامه درسی از پیش تعیین شده بر علایق، سبک ها یا ابزارهای خاص تمرکز کنند. این توانمندی اغلب منجر به درگیری و اشتیاق بیشتر برای ساخت موسیقی می شود.

2. تعامل اجتماعی: بسیاری از محیط های یادگیری تجربی باعث ترویج همکاری و تعامل با همسالان می شوند. این جنبه اشتراکی می‌تواند حس قوی تعلق و تجربیات مشترک را که برای یادگیری ضروری است، به ویژه در ژانرهایی مانند موسیقی جاز یا فولک تقویت کند.

3. خلاقیت و نوآوری: در محیط های تجربی، فراگیران تشویق می شوند تا مرزهای سنتی را بشکنند. آنها می توانند موسیقی را بداهه بسازند، بسازند، و دوباره تفسیر کنند، که منجر به عبارات منحصر به فرد و تکنیک های بدیع می شود که ممکن است در آموزش رسمی مورد تاکید قرار نگیرد.

4. بازخورد فوری: درگیر شدن در تنظیمات غیررسمی معمولاً امکان بازخورد فوری از همتایان را فراهم می کند که می تواند برای یادگیری سریع و سازگاری بسیار ارزشمند باشد.

آموزش موسیقی دانشگاهی

تعریف و ساختار

از سوی دیگر، آموزش موسیقی دانشگاهی با یک برنامه درسی رسمی و ساختارمند مشخص می شود. برنامه ها اغلب شامل دوره های تئوری و عملی، راهنمایی از متخصصان تثبیت شده و فرصت های عملکرد در تنظیمات مختلف است. تحصیلات معمولاً در درجه هایی مانند لیسانس یا فوق لیسانس موسیقی به اوج خود می رسد.

مشخصات

1. برنامه درسی دقیق: برنامه های دانشگاهی بر مطالعه جامع تئوری، تاریخ و شیوه های اجرا تاکید دارد. این رویکرد ساختاریافته تضمین می‌کند که دانش‌آموزان درکی اساسی از این رشته کسب می‌کنند، که برای مطالعات پیشرفته یا مشاغل حرفه‌ای ضروری است.

2. آموزش واجد شرایط : دانش آموزان از مربیان با تجربه که اغلب دارای مدارک پیشرفته و مدارک حرفه ای هستند، یاد می گیرند. این راهنمایی متخصص می تواند بینش های ارزشمندی را ارائه دهد و روند یادگیری را تسریع کند.

3. فرصت های شبکه: تحصیلات دانشگاهی اغلب درها را به روی ارتباطات حرفه ای در صنعت موسیقی باز می کند. این روابط می تواند برای کارآموزی، همکاری و پیشرفت شغلی مفید باشد.

4. دسترسی به منابع: دانشگاه ها معمولاً دسترسی به منابع گسترده ای از جمله کتابخانه ها، امکانات تمرینی، مجموعه ها و فناوری را فراهم می کنند که در غیر این صورت برای دانشجویانی که به صورت تجربی در حال یادگیری هستند، در دسترس نیستند.

 مزایا و محدودیت ها

 مزایای یادگیری تجربی

- از طریق کاوش شخصی، عشق به موسیقی را تقویت می کند.

- یادگیری اجتماعی و خلاقیت را تشویق می کند.

- معمولاً در دسترس تر و کم هزینه تر از آموزش رسمی است.

محدودیت های یادگیری تجربی

- ممکن است فاقد درک جامع از تئوری و تاریخ موسیقی باشد.

- نبود یک محیط ساختاریافته می تواند منجر به عدم نظم و تمرکز شود.

- قرار گرفتن در معرض محدود به سبک های مختلف موسیقی و تنظیمات حرفه ای.

مزایای تحصیل در دانشگاه

- پایه و اساس کاملی در تئوری، تاریخ و اجرا موسیقی فراهم می کند.

- مدارک حرفه ای را ارائه می دهد که ممکن است برای مشاغل خاصی در موسیقی ضروری باشد.

- محیط های ساختاریافته نظم و انضباط و توسعه مهارت های بلند مدت را تقویت می کند.

محدودیت های تحصیلات دانشگاهی

- می تواند گران و زمان بر باشد.

- ممکن است بر یک برنامه درسی استاندارد که خلاقیت شخصی را خفه می کند تأکید کند.

- ساختار رسمی ممکن است با نیازها یا انگیزه های هر یادگیرنده هماهنگ نباشد.

نتیجه

به طور خلاصه، هم یادگیری موسیقی تجربی و هم تحصیلات دانشگاهی تجربیات ارزشمندی را ارائه می دهند که هر کدام برای انواع مختلف یادگیرندگان و اهداف مناسب است. در حالی که تحصیلات دانشگاهی پایه محکمی را در تئوری و عمل موسیقی فراهم می کند، یادگیری تجربی در خلاقیت، انعطاف پذیری و مشارکت اجتماعی برتری دارد. مربیان موسیقی و دانش آموزان باید مزایای منحصر به فرد هر دو روش را بشناسند و عناصر هر دو را برای ارتقاء تجربه کلی یادگیری در نظر بگیرند.

گردآورنده و تولید کننده ی محتوا: امیر حسین البرز (عضو دورکار بخش رایانه ای مرکز آموزش عالی علمی-کاربردی افق)

«پیشنهاد، طراحی، تهیه و تدوین و مصوب کردن رشته های مقاطع تحصیلی کاردانی و کارشناسی ناپیوسته در دانشگاه جامع علمی-کاربردی، وزارت علوم تحقیقات و فناوری، توسط محمد رضا مجمع، مدیر عامل مجموعه فعالیت های مجمع، رییس مرکز آموزش علمی-کاربردی افق» 

https://www.majmainfo.ir

https://t.me/majmahub

https://t.me/Majmasports

https://t.me/ofoghuast

https://t.me/Majmapress

https://t.me/majmaevents

https://t.me/majmamedia

https://t.me/majmamuzic

منابع

1. Frith, S. (1996). *Music and Culture*. In S. Frith (Ed.), *Inside Popular Music*. New York: Routledge.

2. Hallam, S. (2010). *Support and Guidance in Musical Learning: The Role of School and Family*. In *Music Education and Social Emotional Learning: From Theory to Practice* (pp. 15-29). New York: Routledge.

3. Jaffurs, J. (2004). *Case Studies of Informal Music Learning: An Exploration of Student Musicians' Experiences*, *International Journal of Music Education*, 22(2), 165-178.

4. Mark, M. L., & Gary, C. (2008). *A Concise History of Music Education*. New York: Schirmer Books.

5. Sarrazin, N. (2002). *Educational Structures and Music Learning: A Global Perspective*, *International Journal of Music Education*, 20(2), 128-138.